17 de maio, día das Letras Galegas. Precisamente o 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega, Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das Letras Galegas" como data para "recoller o latexo material da actividade intelectual galega". O 17 de maio celebrábase aquel ano o centenario da publicación dos CANTARES GALLEGOS de Rosalía de Castro. Porque é certo que libro de Rosalía, editado en 1863, "foi a primeira obra mestra coa que contou a literatura galega contemporánea" e que "a súa aparición veu a darlle prestixio universal á nosa fala coma instrumento de creación literaria".Moitos foron os homenaxeados, lembro con moito agarimo os anos de escola cando chegado este día faciamos unha grande festa en Lugo. Lembro os premios que recibín polos concursos de poesía e de contos cando as Fillas da Caridade organizaban actividades para dar a coñecer á personaxe á que se lle adicaba o día.
Este ano María Mariño é o centro da homenaxe. Aínda que naceu en Noia e que vivíu en moitos lugares, asentouse no Courel, fermoso lugar con fermosa paisaxe. Pero naquel tempo, salvo algúns outros poetas, non se percibíu a grandeza do seu libro "Palabra no Tempo". Só ten en galego esta obra e outra, "Verba que comeza", e en castelán "Más allá del tiempo". Por iso, agora recupérase a súa obra e dase a coñecer a poesía fermosa, fermosa, fermosa:
De forte ollar, amiga,
de frío que non se quenta,
Amiga, que eres de todo
se por ninguén esquencida.
Soia co teu silencio
na forza do teu poder,
un por un de cada ser
levas do fin ó comenzo,
descansar a túa fonte
E logo d'alí cansiños,
amigo, dinos pra onde?
Deixa, amiga, ós nosos pes,
fríos polo teu ver,
algo do noso sentir,
do són que tí fas fuxir
amiga, por aquil nacer...
0 comentarios:
Publicar un comentario